mir

Origem: Wikcionário, o dicionário livre.
Saltar para a navegação Saltar para a pesquisa

Composição de bandeiras de países e regiões que falam português Português[editar]

Substantivo[editar]

  Singular Plural
Masculino mir mires

mir

  1. o mesmo que emir
  2. mesmo que amir

Anagrama[editar]

  1. rim

Composição de bandeiras de países que falam alemão Alemão[editar]

Pronome[editar]

mir

  1. (Pronome pessoal) dativo de ich: a mim
  2. mim (após preposição)
    • Von mir aus! (Por mim!)
  3. me (não acentuado)
    • Das gefällt mir sehr gut. (Isso agrada-me muito.)

Declinação[editar]

Pronúncia[editar]

Eslovénia Esloveno[editar]

Substantivo[editar]

mir

  1. paz


Língua inglesa Inglês[editar]

Substantivo[editar]

mir

  1. aldeia russa


Servocroata/Servo-croata[editar]

Substantivo[editar]

mir

  1. paz


Turquia Turco[editar]

Substantivo[editar]

mir sem gênero

  1. (militar) chefe
  2. (militar) comandante

Sinônimos[editar]

Declinação[editar]

singular (tekil) plural (çoğul)
nom. (yalın) subay subaylar
gen. (tamlayan) subayın subayların
dat. (yönelme) subaya subaylara
acus. (belirtme) subayı subayları
loc. (bulunma) subayda subaylarda
abl. (çıkma) subaydan subaylardan


Ver também[editar]

No Wikcionário[editar]