aluir

Origem: Wikcionário, o dicionário livre.

Português[editar]

Verbo[editar]

a.lu.ir, transitivo

  1. abalar
  2. arruinar

Conjugação[editar]

Etimologia[editar]

Do infinitivo latino alluere.

Pronúncia[editar]

Portugal[editar]

Anagrama[editar]

  1. luíra