brincar
Saltar para a navegação
Saltar para a pesquisa
Português[editar]
Verbo[editar]
brin.car
Conjugação[editar]
Verbo regular da 1.ª conjugação (-ar)
Infinitivo impessoal | brincar | Gerúndio | brincando | Particípio | brincado |
singular | plural | ||||||
primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
Modo Indicativo |
Presente | brinco | brincas | brinca | brincamos | brincais | brincam |
Pretérito imperfeito | brincava | brincavas | brincava | brincávamos | brincáveis | brincavam | |
Pretérito perfeito | brinquei | brincaste | brincou | brincamos1 / brincámos 2 |
brincastes | brincaram | |
Pretérito mais-que-perfeito | brincara | brincaras | brincara | brincáramos | brincáreis | brincaram | |
Futuro do presente | brincarei | brincarás | brincará | brincaremos | brincareis | brincarão | |
Futuro do pretérito | brincaria | brincarias | brincaria | brincaríamos | brincaríeis | brincariam | |
Modo Subjuntivo (Conjuntivo) |
Presente | brinque | brinques | brinque | brinquemos | brinqueis | brinquem |
Pretérito imperfeito | brincasse | brincasses | brincasse | brincássemos | brincásseis | brincassem | |
Futuro | brincar | brincares | brincar | brincarmos | brincardes | brincarem | |
Modo Imperativo |
Afirmativo | brinca | brinque | brinquemos | brincai | brinquem | |
Negativo | não brinques | não brinque | não brinquemos | não brinqueis | não brinquem | ||
Infinitivo pessoal | brincar | brincares | brincar | brincarmos | brincardes | brincarem |
1 Grafia adotada no português brasileiro.
2 Grafia adotada no português europeu.
Expressões[editar]
Tradução[editar]
Traduções
Pronúncia[editar]
Portugal[editar]
- AFI: /bɾĩ.ˈkaɾ/