abjurar
Saltar para a navegação
Saltar para a pesquisa
Português[editar]
Verbo[editar]
ab.ju.rar, transitivo
- renunciar solenemente a (uma religião, crença ou opinião)
ab.ju.rar, intransitivo
Conjugação[editar]
Verbo regular da 1.ª conjugação (-ar)
Infinitivo impessoal | abjurar | Gerúndio | abjurando | Particípio | abjurado |
1 Grafia adotada no português brasileiro.
2 Grafia adotada no português europeu.
Sinônimo[editar]
Traduções[editar]
De 1 (renunciar solenemente a)
Etimologia[editar]
Pronúncia[editar]
Brasil[editar]
Paranaense[editar]
Portugal[editar]
Ligações externas[editar]
- “abjurar”, in Aulete, Francisco Júlio de Caldas, iDicionário Aulete. Lexikon Editora Digital.
- “abjurar”, in Trevisan, R. (coord.); Weiszflog, W. (ed.). Michaelis: Moderno Dicionário da Língua Portuguesa. São Paulo: Melhoramentos, 2012 (nova ortografia). ISBN 978-85-06-06953-0
- “abjurar”, in Dicionário Aberto
- “abjurar”, in Dicionário Priberam da Língua Portuguesa [em linha], 2010
- “abjurar”, na Infopédia [em linha]
- “abjurar” no Portal da Língua Portuguesa. Instituto de Linguística Teórica e Computacional.
- Busca no Vocabulário Ortográfico da Língua Portuguesa da Academia Brasileira de Letras.
Catalão[editar]
Verbo[editar]
abjurar
Espanhol[editar]
Verbo[editar]
abjurar
Ido[editar]
Verbo[editar]
abjurar