verus

Origem: Wikcionário, o dicionário livre.

Latim[editar]

Adjetivo[editar]

vērus, -a, -um primeira e segunda declinação

  1. verdadeiro
    1. real

Declinação[editar]

Adjetivo de primeira e segunda declinação
Número Singular Plural
Gênero masculino feminino neutro masculino feminino neutro
Caso Nominativo vērus vēra vērum vērī vērae vēra
Vocativo vēre vēra vērum vērī vērae vēra
Acusativo vērum vēram vērum vērōs vērās vērōs
Genitivo vērī vērae vērī vērōrum vērārum vērōrum
Dativo vērō vērae vērō vērīs vērīs vērīs
Ablativo vērō vērā vērō vērīs vērīs vērīs

Descendentes[editar]

Formas alternativas[editar]

Verbetes derivados[editar]

Verbetes relativos[editar]

Etimologia[editar]

De origem incerta. Usando o método comparativo relaciona-se com o verbo vereor (“respeitar com reverência”), do qual compara-se com o verbo grego ὁράω (horáo) (“ver, olhar”).

Pronúncia[editar]

Ligações externas[editar]

  • "verus", in Saraiva, Francisco dos Santos. Novíssimo Dicionário Latino-Portuguez. 7.ed. Rio de Janeiro: Editora Garnier, 1927.