trinken
Saltar para a navegação
Saltar para a pesquisa
Alemão[editar]
Verbo[editar]
trin.ken, irregular
Conjugação[editar]
Conjugação
Particípio I (presente) | trinkend | Infinitivo | trinken |
---|---|---|---|
Particípio II (perfeito) | getrunken | Auxiliar | haben |
Pessoa | Presente | Imperfeito | Conjuntivo I | Conjuntivo II | Imperativo |
---|---|---|---|---|---|
ich | trinke | trank | trinke | tränke | – |
du | trinkst | trankst | trinkest | tränkest | trink trinke |
er, sie, es | trinkt | trank | trinke | tränke | – |
wir | trinken | tranken | trinken | tränken | – |
ihr | trinkt | trankt | trinket | tränket | trinkt |
sie, Sie | trinken | tranken | trinken | tränken | – |
Conjugação completa
|
Etimologia[editar]
- Do alto alemão antigo trinkan.