intrigar

Origem: Wikcionário, o dicionário livre.

Português[editar]

Verbo[editar]

in.tri.gar, transitivo

  1. enredar
  2. inimizar
  3. despertar a curiosidade

Conjugação[editar]

Tradução[editar]

Etimologia[editar]

Do francês intriguer (fr).

Pronúncia[editar]

Portugal[editar]

Ligações externas[editar]


Catalão[editar]

Verbo[editar]

intrigar

  1. intrigar


Espanhol[editar]

Verbo[editar]

intrigar

  1. intrigar


Galego[editar]

Verbo[editar]

intrigar

  1. intrigar