intriga

Origem: Wikcionário, o dicionário livre.

Português[editar]

Substantivo[editar]

  Singular Plural
Feminino intriga
in.tri.ga
intrigas
in.tri.gas

in.tri.ga feminino

  1. enredo secreto
  2. traição
  3. mexerico

Tradução[editar]

Etimologia[editar]

Do francês intrigue e este do italiano intriga.

Pronúncia[editar]

Portugal[editar]

Anagrama[editar]

  1. atingir

Aragonês[editar]

Substantivo[editar]

intriga

  1. intriga

Basco[editar]

Substantivo[editar]

intriga

  1. intriga

Croata[editar]

Substantivo[editar]

intriga

  1. intriga

Eslovaco[editar]

Substantivo[editar]

intriga

  1. intriga

Espanhol[editar]

Substantivo[editar]

intriga

  1. intriga

Galego[editar]

Substantivo[editar]

intriga

  1. intriga

Letão[editar]

Substantivo[editar]

intriga

  1. intriga

Lituano[editar]

Substantivo[editar]

intriga

  1. intriga

Papiamento[editar]

Substantivo[editar]

intriga

  1. intriga