trompicar

Origem: Wikcionário, o dicionário livre.

Português[editar]

Verbo[editar]

trom.pi.car

  1. (Trás-os-Montes) tropeçar

Conjugação[editar]

Ver também[editar]

No Wikcionário[editar]

Ligações externas[editar]


Galego[editar]

Verbo[editar]

trom.pi.car, intransitivopronominal

  1. trompicar, tropeçar
  2. enfadar-se

Formas alternativas[editar]

Etimologia[editar]

Confronte-se com trompicão.

Ligações externas[editar]