panhar
Português[editar]
Verbo[editar]
pa.nhar
Conjugação[editar]
Verbo regular da 1.ª conjugação (-ar)
Infinitivo impessoal | panhar | Gerúndio | panhando | Particípio | panhado |
singular | plural | ||||||
primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
Modo Indicativo |
Presente | panho | panhas | panha | panhamos | panhais | panham |
Pretérito imperfeito | panhava | panhavas | panhava | panhávamos | panháveis | panhavam | |
Pretérito perfeito | panhei | panhaste | panhou | panhamos1 / panhámos2 |
panhastes | panharam | |
Pretérito mais-que-perfeito | panhara | panharas | panhara | panháramos | panháreis | panharam | |
Futuro do presente | panharei | panharás | panhará | panharemos | panhareis | panharão | |
Futuro do pretérito | panharia | panharias | panharia | panharíamos | panharíeis | panhariam | |
Modo Subjuntivo (Conjuntivo) |
Presente | panhe | panhes | panhe | panhemos | panheis | panhem |
Pretérito imperfeito | panhasse | panhasses | panhasse | panhássemos | panhásseis | panhassem | |
Futuro | panhar | panhares | panhar | panharmos | panhardes | panharem | |
Modo Imperativo |
Afirmativo | panha | panhe | panhemos | panhai | panhem | |
Negativo | não panhes | não panhe | não panhemos | não panheis | não panhem | ||
Infinitivo pessoal | panhar | panhares | panhar | panharmos | panhardes | panharem |
1 Grafia adotada no português brasileiro.
2 Grafia adotada no português europeu.
Etimologia[editar]
- Da derivação regressiva de apanhar.