cominuir
Português[editar]
Verbo[editar]
co.mi.nu.ir
Conjugação[editar]
Verbo regular da 3.ª conjugação (-ir)
Infinitivo impessoal | cominuir | Gerúndio | cominuindo | Particípio | cominuído |
singular | plural | ||||||
primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
Modo Indicativo |
Presente | cominuo | cominuis | cominui | cominuímos | cominuís | cominuem |
Pretérito imperfeito | cominuía | cominuías | cominuía | cominuíamos | cominuíeis | cominuíam | |
Pretérito perfeito | cominuí | cominuíste | cominuiu | cominuímos | cominuístes | cominuíram | |
Pretérito mais-que-perfeito | cominuíra | cominuíras | cominuíra | cominuíramos | cominuíreis | cominuíram | |
Futuro do presente | cominuirei | cominuirás | cominuirá | cominuiremos | cominuireis | cominuirão | |
Futuro do pretérito | cominuiria | cominuirias | cominuiria | cominuiríamos | cominuiríeis | cominuiriam | |
Modo Subjuntivo (Conjuntivo) |
Presente | cominua | cominuas | cominua | cominuamos | cominuais | cominuam |
Pretérito imperfeito | cominuísse | cominuísses | cominuísse | cominuíssemos | cominuísseis | cominuíssem | |
Futuro | cominuir | cominuíres | cominuir | cominuirmos | cominuirdes | cominuírem | |
Modo Imperativo |
Afirmativo | cominui | cominua | cominuamos | cominuí | cominuam | |
Negativo | não cominuas | não cominua | não cominuamos | não cominuais | não cominuam | ||
Infinitivo pessoal | cominuir | cominuíres | cominuir | cominuirmos | cominuirdes | cominuírem |