clino
Latim[editar]
Verbo[editar]
presente ativo clino, infinitivo presente clinare, pretérito perfeito ativo clinavi, supino clinatum.
Conjugação[editar]
Conjugação de clinō, primeira conjugação
Formas infinitivas | ||||||
Vozes | Ativo | Passiva | ||||
Modo verbal\tempo | Presente | Pretérito perfeito | Futuro | Presente | Pretérito perfeito | Futuro |
Infinitivos | clināre | clinisse | clinatūrus esse | clinārī | clinatus esse | clinatum īrī |
Paricípios | clināns | clinatūrus | clinatus | clinandus | ||
Formas nominais | ||||||
Modo verba/declinação | Gerúndio | Supino | ||||
Nominativo | Genitivo | Dativo/ablativo | Acusativo | Acusativo | Ablativo | |
Formas impessoais | clināre | clinandī | clinandō | clinandum | clinatum | clinatū |
Pronúncia[editar]
- AFI: /ˈkliː.noː/.