Origem: Wikcionário, o dicionário livre.
Substantivo[editar]
tromma, feminino, fraco, grupo 1
- (Música) tambor
Substantivo feminino fraco do 1º grupo (-u/-ur)
tromma
- tamborilar
Verbo fraco do 4º grupo (tromma – trommum – trommaður)
Infinitivo
|
tromma
|
Infinitivo (média)
|
trommast
|
Particípio perfeito
|
trommaður
|
Supino
|
trommað
|
Supino (média)
|
trommast
|
Particípio presente
|
trommandi
|
Voz ativa
|
Pessoa
|
Indicativo
|
Subjuntivo
|
Imperativo
|
Presente
|
Pretérito
|
Presente
|
Pretérito
|
ég
|
tromma
|
trommaði
|
trommi
|
trommaði
|
–
|
þú
|
trommar
|
trommaðir
|
trommir
|
trommaðir
|
tromma
|
hann, hún, það
|
trommar
|
trommaði
|
trommi
|
trommaði
|
–
|
við
|
trommum
|
trommuðum
|
trommum
|
trommuðum
|
–
|
þið
|
trommið
|
trommuðuð
|
trommið
|
trommuðuð
|
trommið
|
þeir, þær, þau
|
tromma
|
trommuðu
|
trommi
|
trommuðu
|
–
|
Voz média
|
Pessoa
|
Indicativo
|
Subjuntivo
|
Imperativo
|
Presente
|
Pretérito
|
Presente
|
Pretérito
|
ég
|
trommast
|
trommaðist
|
trommist
|
trommaðist
|
–
|
þú
|
trommast
|
trommaðist
|
trommist
|
trommaðist
|
–
|
hann, hún, það
|
trommast
|
trommaðist
|
trommist
|
trommaðist
|
–
|
við
|
trommumst
|
trommuðumst
|
trommumst
|
trommuðumst
|
–
|
þið
|
trommist
|
trommuðust
|
trommist
|
trommuðust
|
–
|
þeir, þær, þau
|
trommast
|
trommuðust
|
trommist
|
trommuðust
|
–
|
No Wikcionário[editar]