pojar

Origem: Wikcionário, o dicionário livre.

Português[editar]

Verbo1[editar]

po.jar, intransitivo

  1. saltar à terra; desembarcar

po.jar, transitivo direto

  1. largar na terra; tirar de uma embarcação; desembarcar

Etimologia[editar]

Do latim vulgar podiare.

Verbo2[editar]

po.jar, transitivo direto

  1. fazer subir; erguer, levantar
  2. tornar-se inchado ou túmido; intumescer

Conjugação[editar]

Sinônimos[editar]

Ver também[editar]

No Wikcionário[editar]


Galego[editar]

Verbo[editar]

po.jar

  1. participar em leilão, fazer um lance
  2. brotar vergôntea, medrarem as pontas dos ramos das plantas
  3. sobrepassar o tempo de gestação considerado limite para o nascimento
  4. pojar-se o úbere, intumescer-se por produzir leite; deitar o leite, vir o leite ao úbere, ejetar leite

Sinónimos[editar]

Etimologia[editar]

Do galego-português medieval poiar ou pojar.


Galego-Português Medieval[editar]

Verbo[editar]

po.jar

  1. subir; superar, sobrepujar
  2. aumentar, medrar, crescer
  3. fazer subir, dar apoio, apoiar

Formas alternativas[editar]

Etimologia[editar]

Do latim vulgar *podiare construído sobre podium.