munnharpa

Islandês

Substantivo

munnharpa, feminino, fraco, grupo 1 (infixo -n- opcional)

1. gaita de boca.

Declinação

    Substantivo feminino fraco do 1º grupo (–u/–ur) (metafonia a–a/ö–u) (infixo –n– opcional)

Caso Singular Plural Indefinido Definido Indefinido Definido Nominativo munnharpa munnharpan munnhörpur munnhörpurnar Acusativo munnhörpu munnhörpuna munnhörpur munnhörpurnar Dativo munnhörpu munnhörpunni munnhörpum munnhörpunum Genitivo munnhörpu munnhörpunnar munnharpa munnharpna munnharpanna munnharpnanna

Etimologia

De munnur ("boca") + harpa ("harpa").