mansedume
Português[editar]
Substantivo[editar]
Singular | Plural | |
---|---|---|
Feminino | mansedume | mansedumes |
man.se.du.me, feminino
- qualidade de quem não tem agressividade e é obediente
Sinônimo[editar]
Ver também[editar]
No Wikcionário[editar]
Galego[editar]
Substantivo[editar]
Singular | Plural | |
---|---|---|
Masculino | – | – |
Feminino | mansedume | mansedumes |
Comum aos dois géneros/gêneros |
– | – |
man.se.du.me, feminino
- mansedume, qualidade de quem não tem agressividade e é obediente
Sinónimos[editar]
Etimologia[editar]
Ligação externa[editar]
- (em galego) “mansedume", in Dicionário Electrónico Estraviz [em linha], Estraviz, Isaac Alonso.
Galego-Português Medieval[editar]
Substantivo[editar]
Singular | Plural | |
---|---|---|
Masculino | – | – |
Feminino | mansedume | mansedumes |
– | – |
man.se.du.me, feminino
Etimologia[editar]
- Do latim mansuetudine (la), por evolução de mansidõe.
Categorias:
- Tetrassílabo (Português)
- Paroxítona (Português)
- Substantivo (Português)
- Substantivo (Galego)
- Tetrassílabo (Galego)
- Paroxítona (Galego)
- Entrada com etimologia (Galego)
- Entrada de étimo galego-português medieval (Galego)
- Tetrassílabo (Galego-Português Medieval)
- Paroxítona (Galego-Português Medieval)
- Entrada com etimologia (Galego-Português Medieval)
- Entrada de étimo latino (Galego-Português Medieval)