confiar
Português[editar]
Verbo[editar]
con.fi.ar, intransitivo
con.fi.ar, transitivo direto, transitivo indireto
- deixar sob responsabilidade
- O pai confiou no seu filho para pôr a mesa.
Conjugação[editar]
Verbo regular da 1.ª conjugação (-ar)
Infinitivo impessoal | confiar | Gerúndio | confiando | Particípio | confiado |
1 Grafia adotada no português brasileiro.
2 Grafia adotada no português europeu.
Tradução[editar]
Traduções
Etimologia[editar]
Pronúncia[editar]
Portugal[editar]
- AFI: /kõ.ˈfjaɾ/
Ver também[editar]
No Wikcionário[editar]
Ligações externas[editar]
- “confiar”, in Aulete, Francisco Júlio de Caldas, iDicionário Aulete. Lexikon Editora Digital.
- “confiar”, in Dicionário Aberto
- ”confiar”, in Dicionário Priberam da Língua Portuguesa [em linha], 2010
- ”confiar”, na Infopédia [em linha]
- “confiar” no Portal da Língua Portuguesa. Instituto de Linguística Teórica e Computacional.
- Busca no Vocabulário Ortográfico da Língua Portuguesa da Academia Brasileira de Letras.
Anagramas[editar]
Catalão[editar]
Verbo[editar]
confiar
Ligações externas[editar]
- (em catalão) “confiar” no Diccionari català-valencià-balear (IEC)
- (em valenciano) “confiar” no Diccionari General de la Llengua Valenciana (RACV)
Espanhol[editar]
Verbo[editar]
confiar
Ligações externas[editar]
- (em espanhol) “confiar” in Diccionario de la Lengua Española, Vigésima segunda edición. Madrid: Real Academia Española, 2001.
- “confiar” in Michaelis Dicionário Escolar Espanhol. São Paulo: Melhoramentos, 2008. ISBN 978-85-06-05491-8