praesum

Latim

Verbo

praesum, praees, praefui, praeesse

1. estar à frente
2. ser superior
3. prevalecer
4. presidir

Etimologia

De prae (diante) + sum (ser)

Conjugação

Radical praesens Presente do indicativo voz ativa. sing. plur. I. praesum praesumus II. praees praeestis III. praeest praesunt Imperativo act. praees praeeste Praesens subiunctivum voz ativa sing. plur. I. praesim praesīmus II. praesīs praesītis III. praesit praesint Imperfectum indicativum voz ativa sing. plur. I. praeeram praeerāmus II. praeerās praeerātis III. praeerat praeerant Imperfeito do subjuntivo voz ativa sing. plur. I. praeessem praeforem praeessēmus praeforēmus II. essēs forēs essētis forētis III. praeesset praeforet praeessent praeforent Futuro do indicativo voz ativa sing. plur. I. erō praeerimus II. praeeris praeeritis III. praeerit praeerunt

Radical do perfeito praefu- Perfeito indicativo voz ativa sing. plur. I. praefuī praefuimus II. praefuistī praefuistis III. praefuit praefuērunt Perfeito do subjuntivo act. sing. plur. I. praefuerim praefuerīmus II. praefuerīs praefuerītis III. praefuerit praefuerint Mais-queperfeito do indicativo voz ativa sing. plur. I. praefueram praefuerāmus II. praefuerās praefuerātis III. praefuerāt praefuerant Mais-que-perfeito do subjuntivo voz ativa sing plur. I. praefuissem praefuissēmus II. praefuissēs praefuissētis III. praefuisset praefuissent Futuro perfeito voz ativa sing. plur. I. praefuerō praefuerimus II. praefueris praefueritis III. praefuerit praefuerint

Infinitivo voz ativa voz pass. pres. praeesse não há perf. praefuisse fut. praefore Participio presente praesens, -entis passado futuro praefutūrus, -a, -um Gerundios e supinos subst. não há adiect. não há supina não há