obey

Origem: Wikcionário, o dicionário livre.

Inglês[editar]

Verbo[editar]

obey, transitivo direto

  1. obedecer

Conjugação[editar]

Infinitivo:
to obey
Terceira pessoa do singular:
obeys
Passado simples:
obeyed
Particípio:
obeyed
Gerúndio:
obeying

Etimologia[editar]

Do francês antigo obeir.