Saltar para o conteúdo

boðháttur

Origem: Wikcionário, o dicionário livre.

Substantivo

[editar]

boðháttur, masculino, forte, grupo 3 (á/æ)

  1. (Gramática) imperativo

Declinação

[editar]

Etimologia

[editar]
De boð ("ordem") + háttur ("modo").

Ver também

[editar]

Na Wikipédia

[editar]