encafifar

Origem: Wikcionário, o dicionário livre.

Português[editar]

Verbo[editar]

en.ca.fi.far, transitivointransitivo

  1. (Brasil) encher de timidez

en.ca.fi.far, intransitivo

  1. não obter êxito

Conjugação[editar]

Etimologia[editar]

(Morfologia) en + cafifar. (Datação: 1899)