plaindre

Origem: Wikcionário, o dicionário livre.

Francês[editar]

Verbo[editar]

plaindre

  1. se compadecer, ter pena

Etimologia[editar]

Do latim plangere (la) (plangĕre).

Pronúncia[editar]

  • AFI: \plɛ̃dʁ\

Ver também[editar]

No Wikcionário[editar]