desengaranhar

Origem: Wikcionário, o dicionário livre.

Português[editar]

Verbo[editar]

de.sen.ga.ra.nhar, transitivo

  1. (Trás-os-Montes) desembaraçar

Conjugação[editar]

Etimologia[editar]

Variante de desemaranhar. Confronte-se com engaranhar.

Ver também[editar]

No Wikcionário[editar]

Ligações externas[editar]