findo
Português[editar]
Adjetivo[editar]
Singular | Plural | |
---|---|---|
Masculino | findo | findos |
Feminino | finda | findas |
fin.do, masculino
- que encerrou(-se), que acabou(-se), passou(-se)
- Ano findo.
- que morreu, faleceu; finado
- encerrado
- Dar por findo.
Forma verbal[editar]
findo
Latim[editar]
Verbo[editar]
presente ativo findo, infinitivo presente findere, pretérito perfeito ativo fidi, supino fissum.
Conjugação[editar]
Conjugação de findō, terceira conjugação
Formas infinitivas | ||||||
Vozes | Ativo | Passiva | ||||
Modo verbal\tempo | Presente | Pretérito perfeito | Futuro | Presente | Pretérito perfeito | Futuro |
Infinitivos | findĕre | fidisse | fissūrus esse | findī | fissus esse | fissum īrī |
Paricípios | findēns | fissūrus | fissus | findendus | ||
Formas nominais | ||||||
Modo verba/declinação | Gerúndio | Supino | ||||
Nominativo | Genitivo | Dativo/ablativo | Acusativo | Acusativo | Ablativo | |
Formas impessoais | findĕre | findendī | findendō | findendum | fissum | fissū |
Pronúncia[editar]
- AFI: /ˈfin.doː/