zijn

Origem: Wikcionário, o dicionário livre.

Holandês/Neerlandês[editar]

Pronome[editar]

zijn, masculinoneutro, possessivo (forma independente mijne, contração z'n)

  1. seu, sua, dele, dela, pronome possessivo masculino e neutro da terceira pessoa do singular:
    • Een man en zijn hond. (Um homem e seu cão.)
    • Een boek en zijn kaft. (Um livro e sua capa.)

Verbo[editar]

zijn, intransitivo

  1. ser, existir:
    • Zijn of niet zijn, dat is de vraag. (Ser ou não ser, eis a questão.)
  2. ir, percorrer um breve trajeto:
    • Ik ben even naar de dokter. (Vou no médico por uns instantes.)
    • Ik ben vandaag naar het strand geweest. (Fui na praia hoje.)
  3. ser a vez de
    • bent nu. (É a tua vez.)

zijn, transitivo

  1. (Matemática) ser, ser igual a:
    • Drie keer vijf is vijftien. (Três vezes cinco é igual a quinze.)

zijn, ligação

  1. ser, estar:
    • De bal is rond. (A bola é redonda.)

zijn, auxiliar

  1. usado com o particípio passado na formação de tempos compostos de alguns verbos na voz ativa:
    • is hier geweest. (Ele esteve aqui.)
  2. usado com o particípio passado na formação de tempos de alguns verbos na voz passiva:
    • Ze waren gered. (Eles foram salvos.)
  3. usado na formação de vários tempos contínuos (com aan het + infinitivo):
    • De man was aan het lopen.(O homem estava caminhando.)

Conjugação[editar]

Sinônimos[editar]

Verbetes derivados[editar]

Etimologia[editar]

  • Pronome
Do protoindo-europeu *seino-, pelo proto-germânico *sīnaz;
  • Verbo
Do protoindo-europeu *h1es- ("ser"), pelo proto-germânico *sind-.

Pronúncia[editar]

Áudio: "zijn" fonte ?

Ver também[editar]

No Wikcionário[editar]