obturar
Saltar para a navegação
Saltar para a pesquisa
Português[editar]
Verbo[editar]
ob.tu.rar, v. t.
- tapar
- fechar, ajustando-se a
- entupir
- obstruir
- interceptar a comunicação ou o escoamento de
- impedir a passagem da luz por
Conjugação[editar]
Verbo regular da 1.ª conjugação (-ar)
Infinitivo impessoal | obturar | Gerúndio | obturando | Particípio | obturado |
singular | plural | ||||||
primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
Modo Indicativo |
Presente | obturo | obturas | obtura | obturamos | obturais | obturam |
Pretérito imperfeito | obturava | obturavas | obturava | obturávamos | obturáveis | obturavam | |
Pretérito perfeito | obturei | obturaste | obturou | obturamos1 / obturámos 2 |
obturastes | obturaram | |
Pretérito mais-que-perfeito | obturara | obturaras | obturara | obturáramos | obturáreis | obturaram | |
Futuro do presente | obturarei | obturarás | obturará | obturaremos | obturareis | obturarão | |
Futuro do pretérito | obturaria | obturarias | obturaria | obturaríamos | obturaríeis | obturariam | |
Modo Subjuntivo (Conjuntivo) |
Presente | obture | obtures | obture | obturemos | obtureis | obturem |
Pretérito imperfeito | obturasse | obturasses | obturasse | obturássemos | obturásseis | obturassem | |
Futuro | obturar | obturares | obturar | obturarmos | obturardes | obturarem | |
Modo Imperativo |
Afirmativo | obtura | obture | obturemos | obturai | obturem | |
Negativo | não obtures | não obture | não obturemos | não obtureis | não obturem | ||
Infinitivo pessoal | obturar | obturares | obturar | obturarmos | obturardes | obturarem |
1 Grafia adotada no português brasileiro.
2 Grafia adotada no português europeu.
Etimologia[editar]
- Do infinitivo latino obturare.
Pronúncia[editar]
Portugal[editar]
- AFI: /ɔb.tu.ˈɾaɾ/