junguir

Origem: Wikcionário, o dicionário livre.

Português[editar]

Verbo[editar]

jun.guir, transitivo

  1. (Trás-os-Montes) jungir

Conjugação[editar]

Formas alternativas[editar]

Etimologia[editar]

Aparentado com o latim jugare.


Galego[editar]

Verbo[editar]

jun.guir, transitivo

  1. junguir, jungir

Etimologia[editar]

Aparentado com o latim jugare.