goro
Português[editar]
Adjetivo[editar]
Singular | Plural | |
---|---|---|
Masculino | goro | goros |
Feminino | gora | goras |
go.ro
- que se gorou (falando-se do ovo)
- que se frustrou
- que se inutilizou
Forma verbal[editar]
go.ro
- primeira pessoa do singular do presente do indicativo do verbo gorar
Anagramas[editar]
Bretão[editar]
Verbo[editar]
goro
Esloveno[editar]
Forma de substantivo[editar]
goro
- flexão de gora
Galego[editar]
Adjetivo[editar]
Singular | Plural | |
---|---|---|
Masculino | goro | goros |
Feminino | gora | goras |
Comum aos dois géneros/gêneros |
– | – |
go.ro
Formas alternativas[editar]
Etimologia[editar]
Substantivo[editar]
Singular | Plural | |
---|---|---|
Masculino | goro | goros |
Feminino | – | – |
Comum aos dois géneros/gêneros |
– | – |
go.ro, masculino
- calo ósseo, cartilagem no ponto de fratura de um osso
Etimologia[editar]
Uolofe[editar]
Substantivo[editar]
goro
Categorias:
- Dissílabo (Português)
- Paroxítona (Português)
- Adjetivo (Português)
- Forma verbal (Português)
- Verbo (Bretão)
- Falso cognato (Bretão)
- Forma de substantivo (Esloveno)
- Falso cognato (Esloveno)
- Dissílabo (Galego)
- Paroxítona (Galego)
- Entrada com etimologia (Galego)
- Adjetivo (Galego)
- Substantivo (Galego)
- Substantivo (Uolofe)
- Falso cognato (Uolofe)