entontecer
Português[editar]
Verbo[editar]
en.ton.te.cer, transitivo
Conjugação[editar]
Verbo irregular da 2.ª conjugação (-er)
Infinitivo impessoal | entontecer | Gerúndio | entontecendo | Particípio | entontecido |
Pronúncia[editar]
Portugal[editar]
- AFI: /ẽ.tõ.tɨ.ˈseɾ/