conspurco
Português[editar]
Forma verbal[editar]
conspurco
- primeira pessoa do singular do presente do indicativo do verbo conspurcar
"conspurco" é uma forma flexionada de conspurcar. As alterações feitas aqui devem referir-se apenas à forma flexionada. |
Latim[editar]
Verbo[editar]
conspurco
Conjugação[editar]
Infinitivo Presente | conspurcare |
Infinitivo Passado | conspurcavisse |
Infinitivo Futuro | conspurcaturum esse |
Gerúndio | conspurcando |
Particípio Presente | conspurcans, conspurcantis |
Particípio Passado | conspurcatus, conspurcata, conspurcatum |
Particípio Futuro Ativo | conspurcaturus, conspurcatura, conspurcaturum |
Particípio Futuro Passivo (Gerundivo) | conspurcandus, conspurcanda, conspurcandum |
Supino | conspurcatum, conspurcatu |
Etimologia[editar]
Pronúncia[editar]
- AFI (clássico): /konˈspur.koː/, [kõːˈspʊr.koː]