burrar
Português[editar]
Verbo[editar]
bur.rar, transitivo
- desprender-se de uma ribanceira (uma porção de terreno), por efeito da chuva
- dizer ou fazer coisas burras
Conjugação[editar]
Verbo regular da 1.ª conjugação (-ar)
Infinitivo impessoal | burrar | Gerúndio | burrando | Particípio | burrado |
singular | plural | ||||||
primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
Modo Indicativo |
Presente | burro | burras | burra | burramos | burrais | burram |
Pretérito imperfeito | burrava | burravas | burrava | burrávamos | burráveis | burravam | |
Pretérito perfeito | burrei | burraste | burrou | burramos1 / burrámos2 |
burrastes | burraram | |
Pretérito mais-que-perfeito | burrara | burraras | burrara | burráramos | burráreis | burraram | |
Futuro do presente | burrarei | burrarás | burrará | burraremos | burrareis | burrarão | |
Futuro do pretérito | burraria | burrarias | burraria | burraríamos | burraríeis | burrariam | |
Modo Subjuntivo (Conjuntivo) |
Presente | burre | burres | burre | burremos | burreis | burrem |
Pretérito imperfeito | burrasse | burrasses | burrasse | burrássemos | burrásseis | burrassem | |
Futuro | burrar | burrares | burrar | burrarmos | burrardes | burrarem | |
Modo Imperativo |
Afirmativo | burra | burre | burremos | burrai | burrem | |
Negativo | não burres | não burre | não burremos | não burreis | não burrem | ||
Infinitivo pessoal | burrar | burrares | burrar | burrarmos | burrardes | burrarem |
1 Grafia adotada no português brasileiro.
2 Grafia adotada no português europeu.
Etimologia[editar]
Ligações externas[editar]
- ”burrar”, in Dicionário Priberam da Língua Portuguesa [em linha], 2010