abagunçar

Origem: Wikcionário, o dicionário livre.

Português[editar]

Verbo[editar]

a.ba.gun.çar

  1. (Brasil e coloquial) bagunçar

Conjugação[editar]

Etimologia[editar]

(Morfologia) a- + bagunçar.

Anagramas[editar]

  1. bagunçara
  2. bagunçará
  3. buraçanga