enfuir

Origem: Wikcionário, o dicionário livre.

Francês[editar]

Verbo[editar]

enfuir, intransitivo

  1. fugir

Etimologia[editar]

(Morfologia) en- + fuir.

Pronúncia[editar]

  • AFI: \ɑ̃.fɥiʁ\

Ver também[editar]

No Wikcionário[editar]