tidspunkt

Origem: Wikcionário, o dicionário livre.

Dinamarquês[editar]

Substantivo[editar]

tidspunkt

  1. tempo, momento

Etimologia[editar]

(Morfologia) tid + punkt.

Pronúncia[editar]

  • AFI: /tidspɔnɡt/, [ˈtˢiðsˌpʰɔŋˀd̥]