lanco

Origem: Wikcionário, o dicionário livre.
lanco

Esperanto[editar]

Substantivo[editar]

lan.co

  1. (Arma) lança

Declinação[editar]

Verbetes derivados[editar]

Etimologia[editar]

Do francês lance (fr).
De lanc + -o.

Pronúncia[editar]


Galego[editar]

Substantivo[editar]

  Singular Plural
Masculino lanco lancos
Feminino
Comum aos dois
géneros/gêneros

lan.co, masculino

  1. (Astúrias) terrão duro, pedaço de terra compacta

Formas alternativas[editar]

Referências[editar]

  • Rivas Quintas, E. (2015). Dicionario etimolóxico da lingua galega. Tórculo Comunicación Gráfica S.A. Santiago de Compostela.

Ido[editar]

Substantivo[editar]

lan.co

  1. (Arma) lança

Declinação[editar]

Etimologia[editar]

Do esperanto lanco (eo).
De lanc + -o.

Pronúncia[editar]