desfalar

Origem: Wikcionário, o dicionário livre.

Português[editar]

Verbo[editar]

des.fa.lar', transitivointransitivo

  1. não mencionar diretamente
  2. falar por circunlóquios, em razão de medo ou respeito
  3. desdizer; desmentir; negar o que havia falado

Conjugação[editar]

Referência[editar]

De 1 e 2:Guimarães Rosa, João - Grande Sertão:Veredas:
<<Do demo? Não gloso. Senhor pergunte aos moradores. Em falso receio, desfalam no nome dele - dizem só: o Que-Diga.>>

Galego[editar]

Verbo[editar]

des.fa.lar

  1. desdizer
  2. (Ficção) anomalia da fala em que o afetado pronuncia as palavras de traz para a frente

Referência[editar]

Resenha do conto: "Do que lle aconteceu a Silvano a consecuencia de caer dunha cerdeira" publicado em "Historias para calquera lugar" - Col. Merlín. Edicións Xerais - Vigo, 2001 onde Xabier P. Docampo conta o acontecido a un rapaz traste cando caeu da cerdeira e deu en desfalar, en dicir as palabras ao revés.