clamar

Origem: Wikcionário, o dicionário livre.

Português[editar]

Verbo[editar]

cla.mar, intransitivo

  1. soltar vozes altas
  2. protestar
  3. bradar
  4. reclamar

Conjugação[editar]

Tradução[editar]

Etimologia[editar]

Do latim clamare (la) (clamāre).

Pronúncia[editar]

Portugal[editar]

Ver também[editar]

No Wikcionário[editar]

Ligações externas[editar]

Anagramas[editar]

  1. lacram
  2. marçal
  3. Marçal


Aragonês[editar]

Verbo[editar]

clamar

  1. clamar


Espanhol[editar]

Verbo[editar]

clamar

  1. clamar


Galego[editar]

Verbo[editar]

clamar

  1. clamar


Interlíngua[editar]

Verbo[editar]

clamar

  1. clamar