atu

Origem: Wikcionário, o dicionário livre.

Afar[editar]

Pronome[editar]

a.tu pessoal

  1. tu, você, pronome pessoal sujeito da segunda pessoa do singular

Ver também[editar]

No Wikcionário[editar]


Albanês[editar]

Substantivo[editar]

a.tu

  1. (Jogo) (Cartas) trunfo, carta ou naipe com maior valor em relação aos outros
  2. (Figurado) trunfo, vantagem


Polonês[editar]

Adjetivo[editar]

a.tu invariável

  1. (Jogo) (Cartas) trunfo, que serve como trunfo:
    • Już w pierwszej lewie znalazły się karty atu. (Os trunfos já estão na primeira rodada.)

Sinónimos[editar]

Substantivo[editar]

a.tu, neutro, indeclinável

  1. (Jogo) (Cartas) trunfo, carta ou naipe com maior valor em relação aos outros:
    • W tym rozdaniu atu są piki.

Sinónimos[editar]

Etimologia[editar]

Do francês atout (fr).


Tártaro[editar]

Verbo[editar]

a.tu

  1. atirar, jogar, arremessar


Tétum[editar]

Preposição[editar]

a.tu

  1. para

Verbo[editar]

a.tu

  1. tencionar